انگار همین دیروز بود
و آری همین فرداست
چهار سال و یک ماه
نمیدانم بگویم زود گذشت یا نه اما خوش گذشت
مرا دور کردی از آن لحظه های تاریک و سیاه از آن همه نا امیدی و ترس
از انهمه وهم و خیال
و حال وجودم سرشار از زمزمه زیبای خدایی است و من هر روز عاشق تر می شوم و تو هر روز دوست داشتنی تر
دوستت دارم عشق من
باران که می بارد من میمانم و یک دنیا اشک که تقدیم می کنم به پاکی چشمانت
همان چشمانی که روز اول مستم کرد و آرام آرام مرا به سرزمینی کشاند که در آن سرنوشتی زیبا در انتظارم بود سرزمین قلب تو جای قلب من شد تا همیشه و من عاشق تو شدم تا همیشه
دوستت دارم زیبای من
سلام نازنینم
دوستت دارم
می دانم روزهای سختی را می گزرانی
نه میخواهم متنی ادبی بنویسم و نه یک اثر جاودانه خلق کنم
می خواهم با تو حرف بزنم با تو که بهترینی در همه عالم
روزگار سختی است
مشکلات از هر سو فشارش را زیاد تر می کند و ما هر روز زیر بار این همه مشکل توانمان را می ازماییم
بهترینم این را بدان اگر همه دنیا هم هجوم بیاورد باز هم تنها و تنها با یاد تو آرامشی به وجودم سرازیر می شود که به هیچ کس و هیچ چیز نیازی ندارم
مهدیه جانم تو را دوست دارم این مشکلات این مسائل مالی که گریبانمان را گزفته نیز یک روز حل می شود به زودی سقفمان نیز شکل می گیرد و ما کنار هم زیر این سقف زندگی خواهیم کرد
مهدیه جانم من کنارتو تا اخربن لحظه خواهم ماند و همیشه عاشق خواهم بود که اگر جز این انجام بدهم کم لطفی کرده ام
دوستت دارم آرامش لحظه هایم
نمی دانم چگونه به ذهن ها می رسد این خیال خام که نیست !
خدا ذهن های مردم عصر ارتباط توان برقرای رابطه با نوشته هایم را ندارند یا باز این دست های من است که یارای نوشتن وصف بی مثالش نیست
وای بر من اگر لحظه ای نباشد
چگونه بنویسم اگر نباشد
نوشتن پیشکش چگونه نفس بکشم ، چگونه بمیرم که مردن هم بدون حضورش نا ممکن است
آخر این وجود آسمانی مگر به خیال کسی جز معبود میرسد ،
اصلا مگر جز خدا کسی میتواند تصورش کند که می گویید زاده ذهن من است
آری تنها خدا بود که توانست به آن وجود فکر کند و آنگاه نقشش را در تمثال آدمی بیافریند و آن را مرحمی قرار دهد برای لحظه هایم
برای دیروزم امروزم فردایم.
میمش محبتی است عالم گیر،
ها اش هدیه ای است از خدا ،
دالش دلبری می کند در همه جانم ،
یایش یادگار پرتو حق است
و های دیگرش هدایتگرم در زندگی.
دوستش دارم برای بودنش و مهدیه بودنش.
سخنی با تو عشق جاودانه من: خواستم بگویم
این قلب من از عشق تو دیوانه ترین است
عبد تو و در کوی تو با کفر قرین است
دی بیخبری کفر بورزید به بودت
بود تو کنارم صنما عین یقین است
18/10/88
عاشقم عاشق احساس تماشایی تو
دل خوشم بر تو و زیبایی رویایی تو
بی خود از خود شده ام یار اهورایی من
من فدای تو و چشمان فریبایی تو
برای من ، نگاه بی انتهای تو نهایت آرزوست.
دیدن تو و خندیدن با تو کنار تو قدم زدن و شنیدن صدای گرمت
آه بانوی من ، انگار این لحظه قصد گرفتن جانم را دارند وقتی نیستی.
پریشان نگاه نابت هستم
دوستت دارم
آرامشم را مدیون چشمهای اسمانی توام!
وقتی از لحظه های تکراری و سرد زندگی خسته می شوم
یاد تو دوباره آن لحظه های ناب را به خاطرم می آورد و من لبریز از خوشی می شوم
حس غریبی است نازنینم اما ، آرامشی عجیب به من می دهی حسی زیبا و ماندگار
دوستت دارم
با تو خوشبخت ترین زمزمه مهتابم
بهر دیدار تو همچون نفسی بی تابم
در قنوتم ز خدا خواسته ام این باش د
شبی آهسته قدم رنجه کنی در خوابم
دلم برای صدای تو سخت دلتنگ است!
بدون شعر نگاهت ، زمان بد آهنگ است!
خدای عشقی و من هم همیشه عاشق تو
که عشق مرهم و درمان این دل تنگ است
الماس نشان می شود لبانم وقتی نامت را می برم
جنس آسمان تنهاییم را تنها تو دانستی و تنها تو بودی که قفل قلبم را گشودی.
هر روز عاشق می شوم ، نه نه!! عاشق تر! هردم لحظه هایی بدیع و زیبا برایم می آفرینی . اگر خدا نبود تو معبودم می شدی تو بودی که از نو مرا آفریدی ، تولدی شیرین، زیبا و جاودانه.
تو، آری تو بودی که شراب زندگی را به کامم ریختی و حالا من مست نگاهت همیشه ارزوی هر لحظه کنارت بودن را دارم
لحظه دیدار نزدیک است دیداری ابدی تا همیشه
دوستت دارم
