ایجاز

دنیا در تو خلاصه می‌شود!

ایجاز چشمانت اعجاز می‌کند بانو.

Unknown

باتو بودن را معنا می کنم برای ابرها و آسمان

آسمان اشک شوق می ریزد

باتو بودن را معنا می کنم با شمع

پروانه مستانه می سوزد

اما تو را چگونه میتوان تفسیر کرد

وقتی که در هیچ واژه ای نمیگنجی ؟

بیست و چهارم مبارک گلم

عشق تو

می‌خوانی برای تو من ساز می شوم

با نغمه‌های عشق تو دمساز می شوم

وقتی تویی شاه دل بی قرار من

آری به عشق ناز تو سرباز می شوم

آغوش

آغوش خود را باز کن که تا حس آزادی کنم

بگذار در آغوش تو از آسمان یادی کنم

وقتی که مست از بوی تو ، بی اختیار از خود شدم

هی ادعای عاشقی ، هی لاف فرهادی کنم

با هر نگاه فلسقی خیام چشمانت شوم

مست از می آزادگی غوغا کنم  شادی کنم

آزادگی یعنی که من ، خود را اسیر تو کنم

وابسه ی چشمت شوم، یعنی که معتادی کنم

یعنی که دل وارسته از دنیای عقلانی شود

خود را رها از منطق آبا و اجدادی کنم

Unknown

مگر چه ریخته ای در پیاله ی هوشم
که عقل و دین شده چون قصه ها فراموشم

تو از مساحت پیراهنم بزرگ تری
ببین نیامده سر رفته ای از آغوشم

چه ریختی سر شب در چراغ الکلی ام
که نیمه روشنم از دور و نیمه خاموشم

همین خوش است همین حال خواب و بیداری
همین بس است که نوشیده ام ... نمی نوشم

خدا کند نپرد مستی ام چو شیشه ی می
معاشران بفشارید پنبه در گوشم

شبیه بار امانت که بار سنگینی است
سر تو بار گرانی است مانده بر دوشم ....