دو قدم مانده به صبح

چند روز بیشتر نمانده تا چهارمین سال حضورم کنارت را جشن بگیرم

میبینی چه زود گذشت

میبینی چگونه این من و تو ماشد!

خدا یا شکرت که این زیباترین گل هستی را به من بخشیدی

با تو بودن انتهای خوشبختی است و دور از تو بودن اوج درماندگی

هر روز با این امید از به راه می افتم که ببینمت و صدایت را بشنوم

تو بهترینی و من تا ابد دوستت دارم

زیباترین شعرم فدای خنده هایت

هر لحظه جان من فدای خاک پایت

لبخند تو درمان این قلب مریض است

امید من بعد از خدا ، سوی نگاهت